lunes, 31 de octubre de 2016

Imaxen e lectura para a noite das ánimas

Do fotógrafo británico Bert Hardy
Esta noite non é unha noite calquera. Segundo a tradición celta, a noite do 31 de outubro comeza a “estación sombría”, a noite na que lles é concedido aos mortos o desexo de camiñar entre los vivos. Ábrense as portas de ámbolos dous mundos e os espíritos, pérfidos ou benévolos, campan sen cadeas nin fronteiras por entre os vivos. Para liberar as súas almas, escorrentar aos espíritos malvados ou indicarlles o camiño de volta, dende tempos remotos, os nosos devanceiros disfrazábanse, facían conxuros, celebraban magostos.  É o que  coñecemos como Samaín ou Halloween.

Pero, esperade,... nesta noite de defuntos, mentres escribo isto á luz dunha vela dentro dunha cabaza aterrecedora, noto a presenza tenebrosa dun ser que non é deste mundo e que me observa a fito queixándose de terme esquecido do seu aniversario. 150 anos cumpridos o día 28. 


É Ramón María del Valle Inclán, cranio privilexiado. Senta ao meu carón, bebemos viño, comemos castañas e, a falta de augardente para facer un conxuro, declamamos a berros na noite meiga o comezo da súa gran obra Romance de Lobos.

JORNADA PRIMERA.
 ESCENA PRIMERA
Un camino. A lo lejos, el verde y oloroso cementerio de una aldea. Es de noche, y la luna naciente brilla entre los cipreses. Don Juan Manuel Montenegro, que vuelve borracho de la feria, cruza por el camino, jinete en un potro que se muestra inquieto y no acostumbrado a la silla. El hidalgo, que se tambalea de borrén a borrén, le gobierna sin cordura, y tan pronto le castiga con la espuela como le recoge las riendas. Cuando el caballo se encabrita, luce una gran destreza y reniega como un condenado.

EL CABALLERO - ¡Maldecido animal!... ¡Tiene todos los demonios en el cuerpo!... ¡Un rayo me parta y me confunda!
UNA VOZ - ¡No maldigas, pecador!
OTRA VOZ - ¡Tu alma es negra como un tizón del Infierno, pecador!
OTRA VOZ-  ¡Piensa en la hora de la muerte, pecador!
OTRA VOZ-  ¡Siete diablos hierven aceite en una gran caldera para achicharrar tu cuerpo mortal, pecador!
EL CABALLERO- ¿Quién me habla? ¿Sois voces del otro mundo? ¿Sois almas en pena, o sois hijos de puta?

Retiembla un gran trueno en el aire, y el potro se encabrita, con amenaza de desarzonar al jinete. Entre los maizales brillan las luces de la Santa Compaña. El Caballero siente erizarse los cabellos en su frente y disipados los vapores del mosto. Se oyen gemidos de agonía y herrumbroso son de cadenas que arrastran en la noche oscura, las ánimas en pena que vienen al mundo para cumplir penitencia. La blanca procesión pasa como una niebla sobre los maizales.

UNA VOZ - ¡Sigue con nosotros, pecador!
OTRA VOZ-  ¡Toma un cirio encendido, pecador!
OTRA VOZ-  ¡Alumbra el camino del camposanto, pecador!


El Caballero siente el escalofrío de la muerte, viendo en su mano oscilar la llama de un cirio. La procesión de las ánimas le rodea, y un aire frío, aliento de sepultura, le arrastra en el giro de los blancos fantasmas que marchan al son de cadenas, salmodian en latín.

jueves, 27 de octubre de 2016

SAMAÍN 2016. Concurso de cabazas.

- Podedes  participar todos os alumnos e alumnas da ESO.
- Presentando unha cabaza tallada e/ou adornada con todo tipo de materiais. 
- A participación pode ser individual ou por parellas.
- Para participar deberedes inscribirvos en conserxería ata o luns 24 de outubro . 
- O venres , 4 de novembro, ás 8:30, deixaredes a vosa cabaza no vestíbulo xunto cun sobre pechado onde irá o voso/s nome/s e grupo (os membros das parellas poden ser de distintos cursos) .
- De 11:20 a 12:30 poderedes baixar  á exposición de cabazas todos os grupos nos que haxa algún/s participante/s.
- Antes de subir ás clases, o xurado (formado por tres membros do Equipo de Normalización), dará a coñecer o gañador  ou gañadores do concurso.
-Premio: será sorpresa e non se poderá entregar ese día, pero  será orixinal, divertido, útil…..,en fin, algo á túa medida e que dará mooooito que falar!!!  O premio será exposto e entregado tamén no vestíbulo a semana seguinte ao concurso.

SE NON QUERES PERDER A FESTA, INSCRÍBETE XA E PARTICIPA!!!  

Colaboran: Equipo de Normalización Lingüística e Vicedirección .

             

martes, 25 de octubre de 2016

24 de outubro, Día da Biblioteca. BOTAMOS A ANDAR

Ilustración de Sofía Zapata
Este  blogue non empeza a súa andaina (ou camiño que se vai facendo ao andar)  un día calquera.  Este blogue comeza a súa andaina ou periplo ou viaxe aos infernos (quen sabe!) un 24  de outubro.  E dáse a casualidade de que o 24 de outubro conmemórase o Día da Biblioteca, en lembranza da destrución da Biblioteca de Saraxevo, incendiada en 1992 durante a Guerra dos Balcáns. Foron pasto das lapas máis de dous millóns de volumes, incluídos manuscritos e incunables de valor incalculable. Dita  biblioteca non revestía interese estratéxico ou militar. Pero foi destruída porque era un símbolo da cultura do pobo e unha vía para acceder ao coñecemento. Moitos cidadáns morreron intentando salvala.
Coa celebración deste día  pretendese concienciar da importancia da lectura, especialmente entre a xente nova. As bibliotecas son espazos públicos e gratuítos, espazos onde todos e todas son ben recibidos porque os libros non entenden de prexuízos nin de barreiras. Amósannos o coñecemento e o lecer, provócannos a risa, o medo, a inquedanza, o sosego, o desexo de viaxar, de pensar, de mover o mundo. Ai, o libro! O libro racha as cadeas do medo e da indiferenza, da covardía e do abatemento; fainos fortes e independentes porque nos regala as verbas que removen as neuronas que fan traballar ao pensamento, as verbas que  enchen de sentido a vida e a convivencia.  Pode que moitos non teñan aínda atopado o libro da súa vida, o roto para o descosido, pero ese libro, esa historia especial, esas palabras que removen conciencias e corazón, ese libro, digo,  agarda agochado nalgún andel da biblioteca, da túa biblioteca, que é a de todos e todas.
Para conmemorar o Día da Biblioteca  diséñase un cartel  que se difunde entre todas as bibliotecas do Estado. Este ano a encargada de escribir o texto do cartel é Ledicia Costas, gañadora do Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil 2015 por Escarlatina, a cociñeira defunta e do Premio Lazarillo 2015 por Jules Verne e a vida secreta das femmes plante e a ilustración é obra da ilustradora Elena Odriozola, galardoada co Premio Nacional de Ilustración 2015.
Pincha no cartel que tes arriba á dereita para ler o texto de Ledicia Costas.